Obrazy towarzyszą człowiekowi od niepamiętnych czasów, początkowo w postaci rysunków naskalnych, później na deskach, płótnach aż do współczesnych kompozycji na podkładzie ze sztucznych tworzyw. Każdy obraz, nawet ten najbardziej banalny i pozornie nieciekawy jest sposobem wyrażania określonych poglądów, treści przekazu umieszczonego przez autora w symbolach czy odwzorowaniu rzeczywistości. Dotyczy to także współczesnych obrazów abstrakcyjnych, grafik komputerowych, kompozycji tworzonych z fotografii poprzez ich przenoszenie na płótno metodą druku wielkoformatowego. Istnieją jednak takie elementy, które ulegają zmianom i są synonimem czasów, w których były powszechnie akceptowane.
Do cech wyróżniających obrazy współczesne, typowych dla naszych czasów i niespotykanych w przeszłości należą kompozycje dzielone, wśród których szczególne miejsce zajmują dyptyki. Obrazy dwuczęściowe, jakich wiele można znaleźć na http://kopia.obrazynasciany.pl/obrazy/dyptyki/ wśród wszystkich kompozycji wieloelementowych najbardziej przypominają te, tradycyjne, a jednocześnie stwarzają też znacznie większe od jednoelementowych obrazów możliwości kreacji. Poza tradycyjnym pojedynczym motywem umieszczonym na dwóch panelach są to też kompozycje złożone z dwóch różnych wzorów lub dwóch kopii jednego motywu.
Tworząc dyptyk, czyli obraz dwuelementowy można sięgnąć po jedną z trzech zasad planowania kompozycji. Pierwsza z nich, to wybór jednego obrazu i podzielenie, przecięcie go na dwa jednakowe elementy. Taki dyptyk odpowiednio umieszczony na ścianie z zachowaniem niewielkich odległości z daleka tworzy pojedynczy obraz, a z bliska jest jego ciekawą wariancją. Druga metoda to wybór jednego wzoru – np. drzewa, postaci ludzkiej, owocu – i umieszczenie go na każdym z modułów bądź, jako wiernej kopii bądź, jako negatywu i pozytywu, bądź też w dwóch różnych kolorach. Takie kompozycje mogą też tworzyć motywy w układzie odwróconym w stosunku do siebie – symetryczne.
Trzecia metoda tworzenia kompozycji dyptyku to połączenie ze sobą dwóch zupełnie odmiennych elementów, ale związanych ze sobą tematem, kolorem lub jakąkolwiek inną cechą. Przykładem takiego obrazu są dwie różne orchidee, postać kobiety i mężczyzny, dwie tancerki, kot i pies itp. jedną z cech dyptyków jest też możliwość modyfikowania ich wymiarów. Moduły mogą być kwadratowe lub prostokątne w układzie poziomym i pionowym, dzięki czemu pozostaje wiele opcji dopasowania wielkości całej kompozycji do wolnej przestrzeni ściany.
